تشبیه

تشبیه

آن است که  کسی یا چیزی را از لحاظ داشتن صفتی به کسی یا چیز دیگر که ان صفت را 

به حد کمال دارد یا به داشتن آن معروف است مانند کنیم.

مثال:موی او چون برف سفید بود. موی او در سفید بودن به برف تشبیه شده است.

ارکان تشبیه

هر جمله تشبیهی از چهار رکن تشکیل میشود:

1-مشبه(طرف اول تشبیه):کسی یا چیزی که قصد داریم آن را تشبیه کنیم.

2-مشبه(طرف دوم تشبیه):کسی یا چیزی که مشبه را به آن تشبیه میکنیم.

3-ادات تشبیه:کلماتی که نشان دهنده پیوند شباهتند که بین مشبه  و مشبه به 

قرار میگیند کلماتی مانند:مثل_مانند_چون_همچون_همانند_به سان...

4-وجه شبه:ویژگی مشترک میان مشبه و مشبه و به را وجه شبه گویند

مثال:رزمندگان چون کوه مقاوم بودند

رزمندگان:مشبه         چون:ادات تشبیه       کوه:مشبه به       مقاوم بودند:وجه شبه

نکته: گاهی در تشبیه,ادات تشبیه و وجه شبه حذف میشود.      مانند:

مثل قد سرو _صورت ماه_دریای عشق

قد به سرو_صورت به ماه و عشق به دریا تشبیه شده اند.

تشخیص

تشخیص یا شخصیت بخشی

نسبت دادن حالات و ویژگی های انسان به غیر انسان.

1-مثال:ابر میگرید و میخندد از آن گریه چمن         

((خندیدن و گریستن از ویژگی های انسان است که به  غیر انسان نسبت داده شده است.

2-مثال:باد گویی بر تن درختان تازیانه میزند.

در این جمله تازیانه زدن از اعمال انسان است که به باد نسبت داده شده است.

کنایه

کنایه

یعنی پوشیده سخن گفتن درباره امری.

کنایه سخنی است که دو مفهوم دور و نزدیک دارد و مقصود گوینده,معنای دور آن است

1-مثال:تاج بر سر کس نهادن ((کنایه از گرامی بزرگ داشتن))

2-فلانی دستش کج است ((کنایه از سارق و دزد بودن))

3-فلانی سرسنگین شده((کنایه از بی اعتنایی و بی توجهی))